Hüzün Mektubu
Bu bir hüzün mektubudur sana
Ayrılırken vermek isteyip
Bir türlü cesaret bulamadığım
Bir ayrılık şiiri
Beni unutma yazıyordu şiirin baş harflerinde
Yazarken birkaç damla yaş vardı gözlerimde
Bir ateş vardı içimde yanan
Hiç durmadan yanan
Kurduğum hayaller vardı düşlerimde canlanan
Hayallerim vardı seninle olan
İçimde yanan ateşle kül oldu hepsi
İçimde külleri var şimdi
En çok ateş gözlerini severdim
Gözlerinde eritirdim bütün hüzünleri
En çok pamuk ellerini tutmayı isterdim
Sımsıkı hiç bırakmamacasına
Kederli şarkılar gibi dinlerdim sözlerini
Ama cevap veremezdim
Acımı kalbimde gizlerdim
Bir türlü söyleyemezdim seni sevdiğimi
Şimdi söylesem de fayda etmez
Çok uzaktasın söylesem de duymazsın
Duysan da anlamazın sözlerimi
Cevabı olmayan bir sürü soru kafamda
Geçmiş geri gelir mi acaba
Bir şans daha çıkar mı karşıma
Gidip de gelmeyen tek şey zamanmış galiba
Devası olmayan dert de aşkmış
Anladım en sonunda
Anlamak için yaşamak mı gerekli bilmiyorum
Ama yaşamak için sevmek gerekli
Yaşamam için senin mutluluğun yeterli
Seni Çok Seviyorum...