HÜZÜN ÇİÇEĞİ
Dönüp maziye baktım
Geçmişim hüzün dolu
Göz pınarlarım kurudu
Ve ben yine ağladım
Bir çiçeğim ben
Solgun doğmuşum
Okşamışlar, su vermişler gülmemişim
Bir çiçeğim ben
Gözyaşlarıyla sulanmış
Bağrında binbir hüzün
Yalnızlık narıyla yanmış
Bir gülüm ben
Ama hiç bahar yaşamamışım
Hiç bülbülüm olmamış
Binlerce diken ortasında
Hep hırpalanmışım
Doğduğum zaman boynum bükükmüş
Şirin gözlerle bakarmışım etrafa
Garibin bakışı varmış bakışlarımda
Bir çiçekmişim ben
Ben daha tomurcukken kar yağmış
Bir kardelen gibi yalnız başıma
Daha doğarken titremişim
Güneş uzaktan gülümsemiş bana
İltifat etmemişim
Bir kardelen gibi yalnız
Bir kardelenden çok acı çekmişim
Yapraklarım çok şirinmiş
Herkes bayılırmış bana
Ama karlarımı kimse karımı kürümemiş
Birkaç dost biraz açmışlar da etrafımı, üstümü büyümüşüm
Yalnız başına bir çiçekmişim ben
En yakın dostum
Aynı familyadan olduğumuz bir bitki ve onun aile efradıymış
Bir annem varmış uzakta
O da karlar arasındaymış
Ve sonra gelip görenler
Görüp koklayanlar
İmkanları varsa biraz okşayıp birazcık karımı kürüyenler
Bir isim vermişler bana
hüzün çiçeği
İşte ogün bugündür ben hüzün çiçeğiyim
Ve bu benim en doğru adım.